Saigon

Helaas zijn we toen we terugkwamen meteen weer het werkende leven in gesleurd en is het er niet meer van gekomen om nog ons laatste verhaaltje te schrijven. Bij deze maken we het af, beter laat dan nooit en we willen toch graag later terug kunnen lezen hoe het afliep :-) Vanuit Phu Quoc met een propellervliegtuigje naar Ho Chi Minh Stad, vanaf nu Saigon, gevlogen. Geweldig hoe je vanuit de lucht ineens die enorme stad ziet verschijnen. We hadden besloten om onszelf de laatste 2 nachten extreem te verwennen door een lekker luxe hotel uit te kiezen. We werden opgehaald van het vliegtuig en nog geen 30 min later lagen we in het rooftop zwembad van ons schitterende hotel. Daarna de stad in om wat te shoppen en de stad te bekijken, we waren allebei meteen verliefd, wat een leuke plek!

De volgende dag was de warmste dag van onze hele vakantie, gevoelstemperatuur boven de 40 graden. Ons plan was om naar het War Remnants Museum en Reunification Palace te gaan, maar door de hitte besloten we het museum te bezoeken en het paleis alleen van buiten te bekijken, lelijk ding overigens. De beroemde markthallen van Saigon wel nog bezocht en nog wat souveniers op de kop getikt. Daarna geluncht op het dak (daken zijn in Azie nou eenmaal aantrekkelijker vanwege het koele windje) van het Caravelle Hotel. In dit hotel waren eerst een aantal ambassades gevestigd en verbleef later een groot deel van de pers tijdens de Vietnam oorlog, met name vanwege het kogelvrije glas. Echter, in 1964 ontplofte een bom op de 5de verdieping, waarna het hotel gelukkig in de oude staat terug gebracht is. 's Avonds uiteraard in stijl afgesloten door aan de rivier een hapje te eten en een wijntje te drinken om te proosten op onze geweldige reis en ons voorgenomen trouwpartijtje!

De volgende dag om half zeven op het dak nog even gezwommen en toen na het ontbijt vertrokken naar het vliegveld. We waren allebei een beetje sip omdat het eind naderde, maar gelukkig hadden we nog een paar uur overstaptijd in Kuala Lumpur om langzaam af te kicken van de gekke Aziatische cultuur. In KL nog een beetje geshopt, de Petronas Towers aanschouwd en een biertje gedronken voor we om 22 uur weer op het vliegveld verwacht werden. Na een zeer ontspannen 13,5 uur in het vliegtuig (ik sliep hiervan 10,5 uur) veilig geland op Schiphol, waar we in onze korte broek/jurk bijna omvielen van de kou. Gauw even omgekleed, lees: alle kleren uit onze backpack aangetrokken. Er stond ons een zeer aangename verrassing te wachten toen we de aankomsthal in liepen: JJ stond ons op te wachten en heeft ons als een ware taxichauffeur naar huis gebracht. Nogmaals heel veel dank daarvoor JJ!!!

Als zogenaamde "first time Asia" ganger schrijf ik (Frank) graag nog een paar zinnen tot slot van dit geweldige avontuur. Ik leerde hier veel over de geschiedenis en de cultuur van met name Vietnam, waar we het grootste gedeelte van onze reis verbleven. Fantastisch hoe je overal welkom geheten wordt en dat terwijl wij westerlingen in Vietnam heel wat schade hebben aangericht de afgelopen 100 jaar... Ik leerde beleefd (en daarna iets minder beleefd) uit te leggen aan locals dat wij geen interesse hadden om nutteloze prullaria te kopen. Ook niet als ze roepen "you buy something". Eten was een ware openbaring - wat je allemaal niet met zeeschepsels kunt bereiden! De key is koriander - het is voor Vietnamezen, wat voor mij mayonaise is: je kunt het eigenlijk overal wel in verwerken.

Wat me bij blijft is met name de glimlach en het geluk dat mensen uitstralen. We zijn op plekken gekomen waar huizen uit niet meer dan 4 houten palen en een golfplaat bestaan, waar mensen (gek genoeg veelal vrouwen, de mannen hebben de minder fysiek inspannende beroepen) elke dag in hun krakkemikkige bootje de zee op moeten om de familie te voorzien van een avondmaal. Maar het lijkt alles te zijn wat ze nodig hebben om een gelukkig bestaan te hebben. Familie woont bij je in "huis", vrienden twee krotten verder op aan de modderweg. Veel mensen die wij spraken hebben nooit meer gezien dan hun eigen dorp en als ze geluk hebben, maken ze af en toe een tripje naar de dichtst bij liggende stad - eigenlijk praat je dan al met een rijke Vietnamees. Het plaatst de dagelijkse zorgen van onszelf in een ander daglicht.

Het land is in opkomst, we hebben nog mogen genieten van een redelijk onaangetast Vietnam - echter, aan de vele bouwputten af te lezen, ziet dit land er over 5 jaar anders uit en worden kuststroken gedomineerd door 5 sterren resorts.

Eenmaal terug in Nederland is het makkelijk terug te verlangen, niet in de minste plaats vanwege het temperatuurtje en de zon. Maar ook het rondtrekken met als enige leidraad de Lonely Planet - als de Lonely Planet niet had bestaan, was het nog knap lastig geweest de leuke plekken te vinden. Het rondstruinen door de straten met het boek als richtlijn en Josephine als gids die de verkeerde informatie verstrekt bij culturele hoogtepunten is iets waar ik met veel plezier aan terugdenk. Het smaakt naar meer. Veel meer.