Ha Long Bay

De volgende trip gaat naar Halong Bay, een baai met duizenden eilanden die ons vanaf een boot 2 nachten lang een prachtig decor moet geven om in te vertoeven. In de boekjes van het hostel waar we verbleven zag het er goed uit... een kabine, met een douche (en een douche deur, wat een luxe! Het toilet blijft gewoon droog tijdens het douchen, waar je al niet blij mee kan zijn op reis), op de tweede verdieping van de boot met uitzicht. Kan niet mis.

Vroeg in de ochtend worden we opgehaald van ons hostel in Hanoi, zo vroeg dat we het ontbijt nog niet helemaal afgewerkt hadden. Broodje jam in de mond en hop de bus in. Een enthousiaste gids begroet ons en legt ons uit wat het programma is. Zijn naam is Phuoc, maar wij mogen hem gewoon David noemen. Waarschijnlijk omdat alle mensen die niet vloeiend Vietnamees spreken hem anders steeds Frog noemen. Zijn enthousiasme werkt eerst aanstekelijk, maar de beste man is met geen mogelijkheid still te krijgen - hij bedoelt het goed dus we lachen vriendelijk terwijl we eigenlijk nog een uiltje willen knappen in de bus. Frog (David) wil graag dat iedereen zich voorstelt, dus een semi geforceerd introductie rondje volgt.

Voor ons zit een ouder stel die zich tot dan toe nog niet omgedraaid had, maar inmiddels hadden we begrepen dat het Russen waren. De man van het stel stelt zich voor als Yoeri (hoe kan het ook anders voor een Rus), draait zich om en laat een brede glimlach zien. Een mond vol metalen (misschien was het zelfs wel zilver... of titanium?!) tanden lacht ons toe. Het fascineert me intens - ik bestudeer de man nog eens goed. Ja echt, een bek vol (edel)metaal. Op zijn overhemd een medaille met de ster van Vietnam, overduidelijk verkregen in het leger. Frog vestigt de aandacht van de bus op onze metalen bijtspijker Rus en legt uit dat hij meegevochten heeft met de Noord-Vietnamezen tegen de Amerikanen in de Vietnam oorlog en daarvoor onderscheiden is. Mijn eerste vraag: de Russen deden toch officieel niet mee aan deze oorlog? Net zoals ze niet in Oekraine zijn... uhuh...

Onze gids begint met klappen. We klappen mee. Voor Yoeri, die Vietnam heeft helpen bevrijden van de Amerikanen. We klappen voor een Rus die Amerikanen heeft omgelegd in Vietnam met metalen tanden. Bizar. Zou hij ook hoofden afgebeten hebben? Torpedo's opgevangen met zijn tanden? Rare vragen komen in mij op. Hij zou onze grootste vriend worden, veelvuldig hebben we met hen geposeerd voor een foto. Fantastisch lieve mensen, zo bleek later. Eenmaal terug in Hanoi kwamen we ze nog weer een keer tegen. Knuffels kregen we, samen op de foto moesten we.

Goed, Halong Bay. Prachtig. Eenmaal op de boot voeren we tussen de vele rotseneilanden door. De eerste dag al bezochten we een grot (met 160.000 andere toeristen) en hopten de kano in voor een rondje. We werden vervolgens op de boot uitgenodigd voor een "sunset party" op het deck. Josephine en ik keken hoopvol naar elkaar, we hadden wel zin in een drankje. Met lichte ontwenningsverschijnselen verschenen we gedouched op het deck, alwaar de thee en de schaaltjes met fruit klaar stond... bummer. In de avond probeerden we tevergeefs nog wat inkt is te vangen en dronken we bier met de andere gasten aan boord.

De volgende ochtend werden we geacht om 07.00u zulu klaar te staan. Je leest het goed. 07.00u. Deze dag stond voornamelijk in het teken van chillen. De boot voer wat rond en we lagen heerlijk op het deck wat te relaxeren. Bezochten een strandje, hopten wederom in de kano om aapjes te spotten. Helaas hebben we uiteindelijk alleen wat bewegende bosjes en een staart gezien, maar de gedachte dat daar een aapje zat stemde ons vrolijk. Zo vrolijk dat ik van blijdschap mijn nieuwe (nep) Rayban zonnebril van mijn hoofd werkte en te water liet. Er zwemt nu ergens een vis met een hippe bril rond denk ik. We aten als lunch en avondeten zeevoer (lees: alles wat het net achter de boot die dag gevangen had, werd klaargemaakt: crab, prawns, king prawns, inktviz etc.). Een potje kaarten met een paar Britten na het eten redde ons van het moeten instemmen met het aanbod van het personeel om Vietnamees karaoke te moeten doen.

De derde dag bezochten we een drijvend vissersdorpje (of, zoals de gids het zei: "float fisj villudge"). Nog een keer lunchen wat de dagvangst opgeleverd had en deze fantastische trip zat er op en we werden weer aan wal gezet.

Inmiddels zijn we in Hoi An en ook daar weer mooie dingen meegemaakt, waarover later meer...

Frank (& Josephine)